Zomerexpositie 2017

Zomergedachten van enkele van de deelnemende kunstenaars:

Annet Teunissen
De film Annetisme 65, die tijdens de Zomerexpositie in K26 vertoond wordt, laat zien hoe en waar ik de laatste zes jaar gewerkt heb. Sinds mei geniet ik in het nieuwe atelier in de Pinksterterp. Vanaf heden zie je van mij nog zelden nieuwe grote objecten. Ik ben weer aan het tekenen en schilderen. Het atelier is klein, de uitdaging groot….

Jan van Dijk
In mijn abstracte werk zoek ik vaak naar sporen. Sporen in het landschap, door ingrepen van de mens, maar ook de sporen bij onszelf ; de krassen in de ziel : wat ons gevormd heeft tot wat we nu zijn.

Till Willems
Mijn werken noem ik ‘schetsen in draad’. Ik maak ze zoals ik schetsen maak. Zoekend naar de meest essentiële lijnen en contrasten. Daarbij probeer ik mijn handschrift te behouden door het werk open en los te houden.

Ingrid Menge
Bekijk het leven opnieuw en laat je niet kisten.

Maarten Luijk
Ik laat een aantal beelden zien gemaakt uit albast met het thema Panta Rhei.

Nicole Prein / Cocktail Karavaan
Zomer
Vakantie
Reizen
Over Grenzen
Andere culturen
Geuren
Proeven
Ontmoeten
Anders en toch hetzelfde
Schoonheid van de Verschillen
Allemaal mens

Jos Verschaeren
“Vreedzaam wapen” is een pacifistisch kunstwerk. Het doet in de verte denken aan het archaïsche wapen de Goedendag maar is dat zeer zeker niet. Ook wordt de associatie opgeroepen met de in het Zuiden des lands zo bekende Carnavalsknots, maar ook dat is het weer niet. Iedereen mag van mij wapens hebben, zolang er maar vreedzaam mee wordt omgegaan. Kunst is ook een wapen; het zet de mensen aan het denken.

Anita de Baaij
Ik werk vanuit “vlekken” weet van te voren niet wat ik ga maken. Laat me inspireren door wat er al is op het doek. Uiteindelijk zijn er zo’n 5 transparante lagen waardoor de gelaagdheid ook te zien en te voelen is. Wil graag diepte in het schilderij, of het nu abstract of figuratief is. Heb een tijd totaal abstract gewerkt, maar de figuratie komt weer vaak om de hoek kijken. Ik ben vrij en laat het dan ook gebeuren.

Marion Vos
Sommige fotoseries ontstaan min of meer bij toeval. Onderweg naar een vriendin van mij in Gent, maakte ik in 2013 op station Antwerpen met mijn compact camera een foto van een man achter een paal. Het beeld intrigeerde me mateloos, bleef me intrigeren en ik besloot dit onderwerp verder uit te diepen. Je gaat dan foto’s maken met mensen waarvan door het gekozen camerastandpunt het hoofd wegvalt en merkt dat het trucje niet zomaar bij elke willekeurige foto werkt. Soms wel en soms niet. Aanvankelijk zelfs helemaal niet. Je komt er gaandeweg achter dat er een context moet zijn en natuurlijk niet altijd dezelfde, want altijd dezelfde wordt ook weer een trucje. Rondlopend met je camera blijft het onderwerp dan in je achterhoofd  en als de juiste situatie zich voordoet ben je weer een foto verder. Op die manier werk ik wat mijn straatfotografie betreft eigenlijk altijd. Met diverse onderwerpen/thema’s/concepten in het achterhoofd op zoek naar de juiste situaties. Soms ontstaat er een nieuw thema, maar de thema’s die ik al heb blijf ik verder uitdiepen. Tot ik een stuk of vijftig foto’s heb, dan heb ik een thema meestal wel volledig uitgewerkt en verslapt mijn interesse.